بررسی فراوانی نسبی اختلال افسردگی عمده در افراد مبتلا به دمانس آلزایمر و مراقبین آنها

مقدمه : افسردگی و دمانس آلزایمر از شایعترین مشکلات روانپزشکی در سالمندان می باشد. شروع دیر هنگام افسردگی در سالمندان به همراه اختلالات شناختی، ارتباط نزدیک بین این دو مشکل را تداعی می کند. اثرات افسردگی و اختلالات شناختی در سالمندان به طور مشخص، موجب افت کیفیت وکارایی زندگی آنان می گردد. پیامدهای ناشی از دمانس آلزایمر مثل مشکلات روانشناختی در کنار فعالیت های روزمره، حافظه و عملکردهای شناختی باعث تحمیل فشارهای جسمی و روانی زیادی بر مراقبین آنها و کیفیت زندگی شان نیز می شود.ما بر آن شدیم ، اختلال افسردگی عمده در افراد مبتلا به دمانس آلزایمر و مراقبین آنها را بررسی نمایم . مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی – مقطعی می باشد. در این مطالعه میزان افسردگی 50 نفر از بیماران مبتلا به دمانس آلزایمر و مراقبین آنها که به کلینیک مغز و اعصاب بیمارستان علی ابن ابیطالب رفسنجان مراجعه کرده اند، بررسی شد. داده ها با استفاده از فرم مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد افسردگی بک (beck) ، تحت محیط نرم افزار spss ver17 و آزمونهای آماری chi – square و exact – test تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : در این مطالعه میانگین نمره افسردگی بیماران مبتلا به آلزایمر 5/9 ± 4/21 بود. در این تحقیق 30% افسردگی از نوع خفیف، 50% افسردگی از نوع متوسط و 20% افسردگی از نوع شدید بود. بین نمره افسردگی و سن بیماران مبتلا به الزایمر رابطه معنی دار بود.ولی با جنسیت، شغل، سطح تحصیلات و وضعیت تأهل و محل سکونت رابطه معنی دار نبود ( 05/0p-value> ( . میانگین نمره افسردگی مراقبین بیماران آلزایمر 3/8±7/11 بود که 70% افسردگی از نوع خفیف، 26% افسردگی از نوع متوسط و 4% افسردگی از نوع شدید بودند. بین نمره افسردگی و سن، جنس،شغل، سطح تحصیلات مراقبین رابطه معنی دار نبود. بین شدت افسردگی در بیماران و مراقبین هم، ضریب همبستگی مثبت( 124/0r= ) ولی با 392/0 p-value = رابطه معنی دار نشد. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن شیوع بالای دمانس آلزایمر و افسردگی سالمندان و همچنین افسردگی در مراقبین آنها، توجه به تشخیص و درمان آنها و مراقبینشان باعث بهبود وضعیت بهداشت روان و کیفیت زندگی در آنها می گردد. کلمات کلیدی: دمانس آلزایمر، افسردگی، سالمندی